Yıl 1983, 12 Eylül faşizmi Türkiye’nin tüm dinamiklerini öğütüp yok etmeye çalıştığı günlerdi. “Asmayalım da besleyelim mi” diyerek halkın en dinamik gençlerini buldozer gibi eziyor, yok etmeye çalışıyordu. ABD “bizim çocuklar” demişti onlar için.

Onları çocukları Türkiye’de halkın çocuklarını asıyor, kesiyor, yok etmeye çalışıyordu.

O günlerde Kırkağaç’ta bir avuç genç, ideallerinden aldıkları güçle halkın yanında olmanın yollarını arıyor, kendilerince güçleri ve becerileri kadar mücadele yolu bulup hayata geçiriyorlardı.

Sanata İlk Adımlar adında bir yazın seçkisi hazırlandı.

Dizgisi kapağı hazırlandı baskıya verildi ve baskıdan sonra 500 adet Kırkağaç’a geldi.

Hooop polis sorgusu ve tutuklanma, el koyma işlemleriyle yüzleşildi. Savcılık savı bir şiir ve öykü de geçen; “son nöbet tutuldu ve bin küfür savruldu içtima’nın” ve “ kumara göz yuman görevli polis memurlarının ayak işleri de bende” sözleriydi. Ne tesadüf her iki yazıda soy adını yazmayan bir arkadaşın (!) yazdıklarıydı. Ne tesadüf ama değil mi?

Sonrası kefalet ve cezaevine girdi çıktılarla gençler olarak hepimiz 12 Eylül Faşizmi’nin tezgahindan geçip o, yazın seçkisini hazırlamaya son vermiştik. Kırkağaç için ne kazançtı ama !

Tabi bu Kırkağaç’ın genç dinamikleri için tek seçenek değil di.

Şair Eşref Tiyatrosu

Sevgili Mehmet Yakıt abimizin başında olduğu yine kendi kuşak gençlerinin “Şair Eşref Tiyatrosu” bayrağını 1983 yılında Halk Eğitimi Derneği bünyesinde biz aldık.

HEM binasında ikameti olan derneği, bağımsız olarak o binadan çıkarıp, Şair Eşref Mahallesinde rahmetli Niyazi DAL abinin evinin altında ki yere taşıyıp orada faaliyete devam ettik.

Diğer etkinliklere sırası gelince değinirim ama bu gün konumuz ‘Tiyatro’ olduğu için o konudan devam edeceğim.

Bizden önce ki abilerimizden (Mehmet YAKIT) devraldığımız ‘ŞAİR EŞREF TİYATROSU’ bayrağını Başer Sabuncu’nun ‘ŞEREFİYE’ oyunu ile devam ettirmek üzere oyuna hazırlanmaya başladık.

Oyunda yer alan Kırkağaç’lı gençler yaz tatili boyunca dönemin Kaymakamı, sevgili Mehmet Fahri CAN’ın oluru ve Kırkağaç Lisesi Müdürü sevgili Önder TÜRKÖLMEZ öğretmenimizin destekleriyle Kırkağaç Lisesi Spor Salonu’nda 2 ay çalıştık. Oyunu sahnelemeye yaklaşık 1 ay kala oyunda yer alan kız arkadaşlardan önemli bölümü ‘mahalle baskısı’ sonucu üzülerek oyuna katılamayacaklarını bildirip oyundan ayrıldılar.

Oyunu sahnelemeye 1 ay kala, önemli rollerde ki arkadaşların ayrılması “Şerefiye” oyununu sahneye koyamamak demekti. Kendilerini Rahmet anıyorum, Erol DEMİREZEN, Ahmet Haşim PAKNA, ve varlığından onur duyup destek aldığım sevgili kardeşim Ufuktan ÖDEN  (Rakı içmek için sözleştik biraz önce). Geceler boyu konuyu tartıştık, düşündük ve bir çıkar yol bulmak adına Şerefiye oyununu neden oynayamadığımızı oynamak adına anlaştık. Ve öyle yaptık.

“ŞEREFİYE” oyununu nasıl oynayamadığımızı “ŞEREFİYE BALTALANDI” adıyla tam 20 küsür günde sahneledik, OYNADIK.

1 hafta uyumadan gece yazdım gündüz işime baktım. Ahmet-Erol daktilo yaptı, Ufuktan çalışmayı organize etti ve şu anda anımsamadığım o tarihte Kırkağaç Lisesi Salonun da biz oyunu “ŞEREFİYE BALTALANDI” ismiyle yaklaşık 100-150 kişiye sahneledik.

Daha sonrası benim olmadığım bir dönemdi (Askerlik Dönemi) Kırkağaç gençliği boş durmuyordu, Kırkağaç’ta gençlik TOZLU ÇİZMELER’i sahnelediler.

Özgür YALAZA kardeşimi rahmetle yad ediyorum. Tozlu Çizmeler’de rol alanlardan ismine ulaştığım tek o, onu da uzun bir zaman önce kayıp ettik. Işıklar içinde uyu Özgür. Hakan ASLANOĞLU o dönemin tanığıydı onu aradım bir Özgür’ü anımsadık beraber.

Diğer dostlar kusura bakmasın.

Ben Şerefiye Kadrosunu aşağıda resimle verim. O dostlarda bu habere erişim sağlar birkaç resim gönderirseler burada yayımlamaktan onur duyarım.

Şimdi CHP’li gençler Kırkağaç’a Tiyatro şöleni örgütlemişler.

Ne mutlu.

7 Aralık’ta oradayız.

Burak TANDOĞAN kardeşimizin tek kişilik “MEDDAH” oyunuyla duygu dolu bir gece yaşayacağımızı biliyor ve tüm dostları, Kırkağaç’ın dostlarını davet ediyorum.

Tek tek çıralarla aydınlatacağız bu güzel yurdumuzu işte o çıralardan biri MEDDAH oyunun da Burak kardeşim.

Ne Mutlu gençlik hala bıraktığımız gibi dimdik yürüyor aynı çizgide.