Yeni  mi? Eski  mi?
Sevgili Okuyucular!
Öncelikle yaklaşık olarak iki haftadır sayfamızda yazı paylaşmıyordum. Biliyorsunuz öğrenciyim ve geleceğin bir öğrencisiyim. Orhan Gencebay bir şarkısında diyor ya;

 ‘’ Zaman akıp gider durulmadan
Ne sual ne cevap bulunmadan
Biz onun içinde yitip kahroluruz
Bize yaşamak yok yorulmadan
Bilirim hayatın güzelliğini
Bilirim sevenin ne çektiğini
Dertler bizim için, sevmek bizim için
İşte gel de yaşa kahrolmadan’’

Semih Hoca ne bu yorgunluk, arabesk müziğin içinde boğulmuşsun diyebilirsiniz. =) lakin yoğun koşturma içerisinde geçen iki haftaydı. Başlık üzerinden konuşmaya başlasak mı ne dersiniz?

Yeni  mi? Eski  mi?

Ben çocukluk günlerimi büyüklerimden dinlediğimde şöyle geçiriyorum. Ya  Semih sen çocukken ne yaşamışsın bunların  hepsinin kayıt etseler ve filmini çekseler kapalı gişe izlenir ve  istisnasız Oscar ödülünü ülkemize getirirsin diyorum. Ne yaşadın oğlum sen diyenler olabilir yaşlı okuyucular oradan kendi hikayesini gözünde canlandırıyor =) Benim yaşantımın bir kısmında perişanlık var, bazılarında muhtemelen rahmetli Kadir Dedemin aldığı o elbise fazla da çocukluk fotoğrafım yok. Ama hepsinde güzel bir tebessüm ve mutluluk duruyor. Şimdi eminim üç  dolap elbisem olsa o tebessümü hissedemem. Eski fotoğraflara bakarken mutlu oluyor insan. Mutluluktan ziyade geçmiş gözünün önüne geliyor ‘’ya ne günler diyorsunuz’’  Sıcaklık yüze vuruyor. Çocukluk doğum günlerinde çekilen fotoğraflara baktığımda evde yapılmış ama kıymeti ölçülemez bisküvili pasta ve limonata misafirlerin çocuklarının 'Bir an önce şu mum üflense de pastayı yesek' bakışları ve çok sevdiğimiz komşularımız... Bazen o soba, o güğüm, o divan, çekyat, duvara asılmış fotoğraflar sıcak, samimi, kalbe dokunan öğeler... İnsan neden hep özlem duyar geçmişe, geçmişine? Sadece yaşlısı değil, gençler bile neden özlem duyarız maziye? Nerede o eski bayramlar cümlesini neden söyleriz? Ne bayramlarımızı beğeniriz ne de düğünlerimizi.

Özlemle hatırlıyoruz çocukluğumuzu.

Sokaklarda misket oynadığımız, top peşinde koşturduğumuz her şeyi özlemle anıyoruz. Yeni olan hiçbir şeyde tat bulamıyoruz. Neredeyse tüm gülüşler sahte geliyor. Arkadaşlıklar, dostluklar sevgiye dair her şey. Nedeni çok basit. Sırrını ve çözümünü öğrenmek ister misiniz? Haydi o vakit Öğretmenin dilinden dinleyelim bir de…
Şöyle bakacak olursak cidden  değişen bir şey yok, sadece zaman tazeliğini  yitiriyor. İyi gelen ne varsa sadece eskiden daha iyi geliyor zaman tazeliğini kaybettiği sürece. Hayatın tazeliği bozuluyor çünkü. Ayrıca ülkemiz ve dünya her gün kötüye gittiği için geçmişte kalan her şey bize güzel geliyor. Eskiden farkında olmadıklarımızı büyüdükçe fark ediyor ve farkındalığımız arttıkça mutsuzlaşıyoruz.

Hatıralarımızda en uzaktaki şeyler hep en güzel kalıyor. Belki de insanın kendi kendine yalanı ya da inandırdığı bir duygu bile olabilir. Belki de hep böyle sanılır, aslında o eskinin de kendi içinde özenilen bir başka eskisi vardır. Romanlarda, betimlemelerde gökyüzü, güneş, yeşillikler olduğundan daha çok renkli değil mi? Çünkü sosyal medya ile, uzaklar yakınlaşsa bile yakınlar uzaklaştı. Yatak odasına kadar giren, telefonu uykuya geçiş anına kadar elde tutan ve son paylaşımlara bakmaya çalışan insanlar... Yanında olanı unutan ama telefonun şarjına yüksek önem veren insanlar... Başkalarının hayatını izleyerek mutsuzlaşan güruh... Değersizleşen ilişkiler.

Değerler ve kişilikler dejenerasyonu oluşuyor. Gerçekçi olmayan karşılaştırmalar ve değerlendirmelerle mutsuz insanlar oluşuyor. Eskiden ve eskiler daha güzeldir. Çünkü insan aklı ve farkındalığı belli bir seviyeye geldikten sonra birçok tecrübeler edinir ve genelde tecrübelerden dolayı birbirinden pek bir farkı da olmaz. Bu nedenle akıl belirli düzeye geldikten sonra insanın geçirdiği zaman, tecrübelerin farklı tecrübeler olmasının zorluğundan kaynaklı olarak yaşadığı şimdiki an basit ve alelade gelir. İyi ve güzel olan, sadece farklı tecrübelerin yaşanılması ve sıradışılıktır.
İsterseniz çok aşık olmayalım işi romantizme bağlamayalım. Bu günü güzelleştirmeye çalışalım ve yanı başımızda  olan annemizin, babamızın , kardeşimizi kısacası hayatımızın değerlerinin elini sımsıkı tutalım. Yaşınız kaç olursa olsun sevdiğinizi söyleyin hayatınıza değer katanlara eşinize dostunuza yoldaşınıza…

Velhasıl bu bir anadan dünyaya gelen insan kaç yaşında olursa olsun her daim eskiye özlem duyar. Bu duygu eskiden yaşanan anılar sebebiyle açığa çıkar. Bu nedenle özlem duyulan duygular doğrultusunda gerek bir insanı, gerek bir eşyayı, hissiyatı veya tamamen kendini daha güzel daha duygulu ve anlamlı bulur insan.

Umarım her daim tebessümle andığımız güzel eskileriniz olur.

Yaşar’ın 'Başımda Sevdan' şarkısında söylediği gibi mutluluk yaşarken değil sonradan hatırlanır sözlerini düşünerek şimdi güzel anlarınızı doyasıya yaşayınız.