Kırkağaç...

Babası Kırkağaç'lı olmasına rağmen on altı yaşına kadar Akhisar'da büyüyen, sonrasında da Manisa ve İzmir'de yaşayan biri için Kırkağaç ne ifade eder... Benim için tüm hayatımı ifade eder. Önce bir çocuk, sonra bir delikanlı fırsat bulduğu her tatilde, her uygun zamanda oraya gitmeyi hayal ediyor ve bunu yapmak için şartları zorluyorsa eğer bence Kırkağaç'lıdır. Dedem ve babaannemin evinde, amcamın Bahçıvan Pazarı'ndaki tuhafiyeci dükkanında yetmişli yılların ikinci yarısında başlayan sevdam, hiç bitmedi. Babamın arkadaşı olan Azılı lakaplı Hakkı Amca'mı da tanıdım, Kazım Hoca'yı da, (iyi Beşiktaş'lılardan) Tenekeci Ahmet Ağabeyden, Terzi Ali Demir ağabeye kadar çok değerli insanlarla birlikte oldum. Ölenlere Allah'tan rahmet diliyorum. Burada herkesi isim isim sayamam çok sevdiğim akrabalarımızı, ahbaplarımızı da sayamam ama size Kırkağaç'ın benim için ne ifade ettiğini anlatabilirim. Kırkağaç benim için huzurdur. Bu gün çoğu vefat etmiş olsa da sevdiğim pek çok insanın hala yaşadığı ilçedir. Pinar Tepe'de keklik, ovada helvacı, Bakır Çayı'nda balık avıdır. Çavuşun lokantasında kırk sene evvel kaşıkladığım pideli paçadır. Elibol lokantasında öğle yemeğidir. Soma Boğazında olta atmaktır... Ve Kırkağaç; sonradan iyi ki tanıdığım Ümit Evran'dır, Akın Yakıt'tır. Kulak Çorbası, topalak, işkembe dolması, suradır benim için Kırkağaç. Elli üç yaşına geldim ve aslında; yüreğimde hala bir sızıdır benim için Kırkağaç.