Yarın 27 Mart "Dünya Tiyatro Günü" kim bunun farkında, kim bilir?

Ancak zaman şaşmaz.

Gelmişse gelmiştir. Zaman kimseden talimat almadan gelince, gelir.

Ve gelmiş olur.

80 lerden önce de vardı sonrada varlığını bir dönem devam ettirdi.

Sevgili ağbimiz Mehmet Yakıt verdi bayrağı. (Kitapları dahildir bu bayrağa. Hala dağıtmadığımdan kalan çok değerli kitaplar duruyor kitaplığımda. 1989 da gömüp sonra yerini 3 yıl sonra bulamadığım kitaplarımı saymıyıyorum kitaplığımda. 2 un çuvalı kitabım Erzurum Azizye Tabyası bölgesinde o, kutsal topraklara emanettir.)

O dönem bizden önceki insanlık adına, insan olamayı erden bilen abilerimizin kurduğu "Kırkağaç Şair Eşref Tiyatrosu" bayrağını,  alıp gücümüz ve yeteneklerimiz ölçüsünde taşıdık.

Mütevazi olmadan ama ayrıntıyada sizleri boğmadan ilk oyunumuz Başer Sabuncu'nun "Şerefiye" oyununu, bu günü deyimi ile "mahalle baskısı" sebeplerinden dolayı sahneye koyamamıştık. 3 hafta içinde "Şerefiye" yi neden oynayamadığımızı "ŞEREFİYE BALTALANDI" ismiyle yazıp oynamıştık.

Hey gidi günler, hey Kırkağa'lı gidi günler...(Umarım bu haber sayfasını altına o günlerin resimleri elinde olanlar ekler.

Yarın "27 Mart Dünya Tiyatro Günü" kutlanacak.

Kırkağç'ta kimsenin umurunda olmayacak bu tarih ve Kırkağaç'ta geçmiş o güzel günler. Örneğin kimse Atilla YAŞA'yı düşünmeyecek ama ben düşünüyorum. Kırkağaç'a ilk belediyecilik nasıl oluru gösteren çok ama çok değerli Kaymakamımızdı.

Adını kimse anmayacak yarın biliyorum.

Ama meselenin özüde işte burada saklı.

15 yıl iktidarın gölgesinde Kırkağaç'ı yöneten kadrolar, hiç bir şey yapamadıklarını bu gün başarı diye sunarak, bahtsızlık ki; yine Kırkağaç'ı düzgün bir adayla kotarmaya çalışıyorlar.

Kırkağaç buna onay verir mi göreceğiz.

Kırkağaç "bekara kadın boşanmak kolay" sendromundan kurtulacak mı göreceğiz.

Çok söz gereksiz.

Mazot 45 tl.

Kıyma 550 tl.

Dolar mı?

32 tl 

Haydi hayırlı günler memleketim.

Gün ola devran döne.

M.Güneş.