Bazen yazmak, dertlere ve problemlere çözüm üretmiyor.

Yazacağım o, kadar çok şey var ki, ancak yazınca hiçbir şeyin düzelmediği ve daha da kötüye gittiği aklıma gelince duraksıyorum.

Geçtiğimiz iki hafta bu duraksama dönemiydi benim için.

Ancak her duraksama döneminde ki uyanışım, Ulu Önderin bir cümlesiyle son buluyor:

" Umutsuz durum yoktur... Umutsuz insan vardır. Ben hiçbir zaman umudumu yitirmedim."

Size içimi dökeceğim konuları farklı metinler halinde yazacağım ancak, Taksim’de yapılan saldırı önceliği diğer konulardan bunu almış bulunmakta.

Ülkemizin güzide şehrinin en gözde yerinde bir patlama yaşanıyor.

Üzerinden 50 saat geçiyor ve kimse hiçbir örgüt sahiplenmiyor.

Sonra bunu yapan piyon (alçak) yakalanıyor ve EGM den bir açıklama: “PYD/YPG üyesi olduğunu düşündüğümüz Suriye uyruklu terörist ülkeye kaçak yollarla girmiş.” deniliyor.

Açıklama tıpkı bir şaka gibi, ülkeye kaçak yollarla girmiş bir Suriye vatandaşı, ne acayip değil mi, ne kadarda modernleştirilmiş bu olay…

 Diyemiyorlar ki; “biz sınırımızı açtık, tüm mültecilerle beraber bu da ortaya karışıp  gelmiş” denemiyor.

Biz nasıl bir yönetim acizliğine maruz kaldık, kimse çözemiyor. Ülkeye kontrolsüz alınan mültecilere bu kadar söz edilirken, daha kaç tane terörist unsur ülkeye girdi?

Bu ülke, uzun adamın “tanrı” kompleksine hizmet etmekten ve bunun için canlarımızın yanmasına tahammül etmekten bıktı artık.

Artık siyasi amaçlarınızı terk edip, Türkiye’nin mecburiyetlerine boyun eğin…

Bu kadar !