İlk stajer öğretmen olarak bu mesleğe başladığım ilk günden  beri, her gün  öğretmen adayı arkadaşlarıma bir halk türküsü öğrenilmesi gerekildiğini dile  getiririm. Bazı arkadaşlarım ya hu  sesim güzel değil, bazı arkadaşlarım  ise ben pop müzik varken ne işimiz var türküyle falan derler ve bu düşünceler benim düşüncemin biraz daha perçinlenmesine vesile olur. Aslında birçok halk türküsünü az çok ezbere  bilmeme rağmen kendim de okurken zorlanırım ve çoğu zaman sesim detone olur. Belki de bu yüzden arkadaşlarımın öğrenmesi adına ısrarcı olmam. Motosikletimle ve traktör tepesinde giderken  halk müziği parçaları çalaraktan  yolculuk yapmak, benim için vazgeçilmezler arasında yer alır. En çok dinlediğim türkü, Neşet Ertaş’ın okuduğu “Dertli bir yoldaş”  adlı türküsüdür.

Her nedense ne zaman bir türkü duysam, bir ağırlık çöker üzerime. Yemen’e gidip de gelmeyen Mehmet’i, Çanakkale’de parça parça olan bedeni torbaya koyulup defnedilen şehit Ali gibi binlerce vatan evladını hatırlarım. Bu duygu yoğunluğuna rağmen, hâlâ türkü dinlerim, türkü mırıldanırım.

Türküler Anadolu insanının dertlerini, aşklarını, hasretlerini ve acılarını anlatır. Türkler; türkülerle güler, türkülerle oynar, türkülerle ağlar. Türkünün, duygu yoğunluğunu anlamak için Anadolulu olmak, Yemen’e gidip de gelmeyen dedeyi hatırlamak, tarihin derinliklerindeki duygu yüklü efsaneleri bilmek gerekir. Türkü sözcüğünün kaynağı Türk sözcüğüdür. Türk sözcüğünün sonuna nispet eki ulanarak türkî elde edilmiş; bu sözcük zamanla türkü sözcüğüne dönüşmüştür. 1968 yılında Hikmet Dizdaroğlu’nun, Ahmet Kutsi Tecer’den aktardığına göre; “Varsağı, türkmani gibi türkü de eski yır’lardan yani milli musiki kaynaklarından olmuştur.

Bana türküler kadar, türkülerin hikâyeleri de çok ilginç gelir. Duyduğum bir türkünün hikâyesini öğrendiğimde, türküyü daha başka dinlerim. Türkünün sözlerinden daha fazla etkilenirim. Bu türkülerin hikâyelerini arkadaşlarıma tanıdıklarıma elimden geldiğince dilim döndüğünce anlatır, onları bazen duygulandırır, bazen de güldürürüm. Türkülerin dili ile stajım esnasında ders yaptığım zamanlar bile olur. Türkü,  velhasıl benim  derslerimin vazgeçilmez araçları arasındadır.

Öğrencilerime  teneffüs esnasında  en çok söylediğim  türkülerden birisi, Konya  Meram ilçesine ait “Kesik Çayır ” türküsüdür. Bu türkünün hikâyesini değil, sözlerini açıklarım.

"Kesik çayır biçilir mi?

Sular soğuk içilir mi?

Bana yârdan geç diyorlar

Seven yârdan geçilir mi?"

2. BÖLÜMLE DEVAM EDECEK