İlk ismini askerde duymuştum. Urfa 20. Mekanize Tugayı'nda kardeşi Tekin Koçan (2020 de rahmetli oldu ışıklar iççinde uyusun) la askerdik. Resimle ilgili olduğumuzdan dolayı tanışmıştık. 

O Hüsamettin Koçan memleketine ne kazandırmış bakın; (Bunu da Şeref Düzyatanlar'dan okuyalım)

"Baksı Müzesini hiç duydunuz mu? Ya da Hüsamettin Koçan ismi bir yerlerden kulağınıza çalındı mı? Eminim birçoğunuz bu iki soruya hayır cevabını verdiniz. O zaman gelin sizi Bayburt’un 45 km dışında, Anadolu’ya filizlensin diye ekilmiş Baksı köyüne yani yeni adıyla Bayraktar’a götüreyim. 

80 hanelik Bayraktar köyü geçimini çömlekçilik, dokumacılık ile sürdürürken yeniçağın en büyük illeti göç ile geçimini kaybedecek duruma gelmiş. Ve köyün el sanatı ustaları da gurbete gidince peşi sıra köyden kente doğru taşınmalar gözlemlenmiş. Ta ki bu Anadolu’nun ücra köyüne sihirli değnek değene kadar bu iş böyle sürüp gitmiş. 

Kim mi bu sihirli değneğin sahibi, tabi ki yazının başında bahsettiğim Prof. Dr Hüsamettin Koçan. Ne mi yapmış Hüsamettin Hoca? Bu kervan geçmez, kartal konmaz dağın başına getirip Türkiye’nin sayılı modern sanat müzelerinden birini, üstelik hiçbir devlet desteği almadan inşa edip halkın hizmetine sunmuş. 

Sadece modern sanat değil elbette müzeyi önemli kılan. Müzeyi gezerken aynı anda geleneksel el sanatlarını görüp yerinde inceleme şansına da sahip oluyorsunuz. Bunun yanında müzede sergi salonları, depo müze, atölyeler, konferans salonu, kütüphane ve konuk eviyle hiçbir ücret ödemeden buraları geziyor, kendini memleketine adamış cesur bir yüreğin bozkırda yeşeren bu şaheserini gıpta ile izliyorsunuz. 

Başka neler yapıyor Baksı Müzesi diye merak edenler olmuştur elbet. Bölgede yaşayan özel yetenekli çocukları tespit edip burslarla eğitimine katkıda bulunuyor ve bu gençlerin tasarım, sanat ve kültürel alanlarda gelişimleri için özel programlar düzenliyor. Bununla da sınırlı kalmayıp kadın istihdamına destek veriyor. Kadın istihdamına destek olacak projeleri hayata sunup bölgede yaşayan kadınlara el sanatları alanında kurslar ve eğitimler vererek kadının ekonomideki yeri için elinden geleni yapıyor bu kurum.

Ve kendilerini Baksı Müzesi, kendisini sadece seyirlik müze olarak sınırlamayan, o bölgede yaşayan insanlara imkânlar sağlayan, eğitim veren, o topraklarda yaşamayı bir sevinç haline getirmek isteyen bir müze’ olarak tanımlıyorlar. 

Emeklilik günlerini Ege’de bir sahil kasabasında gününü gün ederek yaşamak varken, elindekini avucundakini memleketin çocukları aydınlansın ve hayata atılırken bocalamasın diye harcayan, bizzat gidip gördüğüm Baksı Müzesinde tanışma şerefine nail olduğum değerli Hüsamettin Koçan hocama ve kıymetli hanımefendiye buradan tekrar teşekkürlerimi sunuyorum."

Ne hikaye ama. Değil mi?

Bakın kuş uçmaz, kervan geçmez bir dağ başına neler yapıyor elin oğlu. Yemek yarışmasıda yapabilirdi. Ya da AB ye el açtırmak için teşvik ederdi. Ama o öyle yapmamış AB den buraya sanat ve kültür adına ödül getirmiş.

kendi web sayfasında şöyle geçiyor projenin maddi kısmı "zorlu bir serüvenin sonunda, devletten hiçbir maddi yardım almadan, tamamlandı. " bu insanın hiç aklına gelmemiş gidip başka ülkelerin yada tekelci sermayenin fonlarına başvurmak...

Acaba kim aptal?

Kim onurlu?

Buna tarih karar versin.

İnsanın böyle hemşehirlisi Prof. Dr. ları olması ne büyük bir nimetmiş...

İlginizi çeker belki işte 2005 yılında hayata geçirilen ayakları toprağına basan o projenin web sitesi (http://baksi.org/tr/anasayfa)