Sözcü yazarı sevgili Necati DOĞRU köşesinde Erzurum’lulara çağrıda bulundu; “Erzurum’lular Lağım Patladı” diye…

Okudum.

Erzurum doğumlu olarak içim sızladı. Nene Hatun’ları çıkarmış bir memleketten bu soysuzlar nasıl çıkarıldı, nasıl Erzurum’luluğa böyle bir leke kolayca bulaştırıldı?

Ben çocukluğumun geçtiği Erzurum’da ramazan geceleri kahvelerde aşıkların sazları ile anlattıkları hikayelerin kahramanlarına öykünerek büyüdüğümü biliyorum.

Köroğlu’nu ozanların sazları eşliğinde türkülerine kattıkları, zorba beylerden aldıkları değerleri yoksul köylülere dağıttıkları hikayelerle dinledim. Çocukluk hayallerimde o hikayelerden sonra bende artık bir Köroğlu’ydum…

Ferhat’tım, Kerem’dim…

O zamanları kış aylarına denk gelirdi ramazanlar.(1967-1975) Davut Sulari’nin atı ile gelip o kahvelerde 'leb deymez' atışmalarında hiç dudağının kanamadığına tanık olmuş ve bu derin bilgi birikiminden dolayı ona derin bir saygı duyardım. Hakkın adaletinin hiçbir engele boyun eğmeden yerine gelmesi gerektiğini onun türkülerinde kanıksadım.

50 yıl sonra Erzurum’lu olmanın bu günkü sıkıntısını, böyle bir yazı ile yazılabileceğini o, zamanları hiç kimse düşünemezdi. Erzurum'un Nene Hatun’lardan, Kazım Karabekir’lerden sonra geldiği bu günkü konumunu utanarak izliyorum, susarsam bu beni yerin dibine sokar, biliyorum. Onun için yazıyorum.

Bilmiyorum başka Erzurum’lular ne der, ne eder ama ben bu utancın sebeplerini dilim döndüğünce buradan yazma fırsatımı kullanmayı borç biliyorum.

İki gündür çocukluğumun beraber geçtiği dostum Vedat Kayhan’la beraber geçti. Hafızası güçlü dostum o günlerin anılarını tazelememe fırsat oldu bana.

O zamanlar yükselen milliyetçilik ve din soslu politikanın geldiği bu günü, utanç duyarak konuştuk. Erzurum Kongresi’nin onurlu başlangıcı, Sivas Kongresi ile taçlanarak, Ulusal Kurtuluş mücadelesini başlatmış ve 30 Ağustos Büyük Taarruz’la noktalanan bu BÜYÜK  ZAFER, insanlık tarihine “Emperyalizm Yenilebilir” diye yazıldı.

Yenilecek !
İnsanlık emperyalizmi yenecek !

Erzurum’un bahtsızlığına bakın ki, o kutlu mücadelenin başladığı o görkemli şehir bu gün, bu tarihte bir utançla anılıyor… Oralı olmaktan onur duyduğumuz Erzurum, memleketimizden çıkarılan biri tarafından “Lağım Patladı” diye (haklı olarak) ayağa kalkmamız çağrısı ile anılıyoruz.

Rüşvet ve kirli ilişkilerle anılanların Erzurum’dan çıkmış olması beni fena halde utandırıyor. Ve çığlık atıyorum; bu soysuz haramzadeleri Erzurum’a mal etmeyin ne olur, bu soysuz güruh, şeytani yalanları ile cahil bırakılmış halkımı aldataraki bu yerlere geldiler.

Tarih onları asla affetmeyecek.
 

Ve o soysuzlar asla Nene Hatun’ların yurduna mal edilmemeli.

Tarihin bir daha göremeyeceği yalanlarla kuruldular o, onurlu kente...

Ve gün değişecek, gün dönecek elbet, Erzurum yine Nene Hatun’larla anılacak.

Bu soysuz, adını yazmayı utanç saydığım pezolarla (!) anılamaz Erzurum.
Cehaletin esir aldığı Erzurum bir gün bilgi ile yurtseverlik ateşinin yandığı bir kale olacak.
Erzurum Kalesi Yurtseverliğin Kalesi olur elbet.

İnanıyorum.

M. Güneş