Kırkağaç’ı sevmek yetmez...

Aslında hepimizin içinde küllenmiş bir Kırkağaç sevdasının közleri var. Bu közün üzerine, zaman zaman birileri üflüyor , köz meydana çıkıyor ama arkası yok; yine kül , yine kül.

Belki birkaç kişi birlikte üflesek ya da çıkan közün üzerine birileri birkaç tahta parçası koysa , bu köz yeniden alevlenecek. En son, 2019 yılının ilkbaharında ilçemizdeki STK başkanları ve Belediye Başkanımız ile birkaç toplantı düzenleyerek Kırkağaç’ı nasıl gündeme taşıyabiliriz?  Kırkağaç'la ilgili neler yapabiliriz? konularını ele almış ama arkasını getirememiştik. Tabi bunun olmayışında covid sürecinin de etkisi oldu.

Eğer başarabilseydik , Kırkağaç izcilik kampında, dışarıda yaşayan hemşerilerimizin , iş adamlarımızın ya da Kırkağaç’ımızda daha önce görev yapmış Kaymakam , Alay Komutanı , Savcı, Doktor, Öğretmen, kim varsa hepsini Kırkağaç ‘a davet edip, izcilik kampında misafir edecektik. Orada akşam yemeği olarak her birisinin çocukluğunda ya da burada görev yaptığı zamanlarda yemiş olduğu yöresel yemeklerimizi ikram edip, sonrasında çam ağaçlarının gölgesinde, kuş seslerinin eşliğinde, salçalı zeytinyağlı ve kavunlu bir sabah kahvaltısı verilecektik. Ardından da Kırkağaç’ımızın dünü, bugünü ve yarını konulu birkaç oturumdan meydana gelecek bir çalıştay düzenleyerek, sonuç bildirgesi ile bunu kayıt altına alacaktık. Daha sonra da belediyemizin altındaki istasyon yolu dediğimiz 70 sokak ta ilçe esnaflarımızın , kadınlarımızın, gençlerimizin çeşitli faaliyetler ile donattığı bir sergi alanı düzenleyip, misafirlerimizi burada gezdirecektik. Ama olmadı, olamadı.

Şimdi de www.kirkagactv.com adlı düşünce platformunda hemşehrimiz Dr. Sami Mahir Kireşci’nin "Marka Şehir" yazısını okuduğumda, aklıma yukarıda bahsettiğim olay geldi. Sonrasında Prof. Alparslan Özerdem hocamızın Facebook ta "Gurme Şehri Kırkağaç Grubu"... Galiba biz bir şeyleri yanlış yapıyoruz. Belki hepimiz aynı anda küllerin üzerini üfleyemiyoruz . Hani eskiler derler ya: “davul dengi dengine çalacak “ diye, belki davullarımızı belli bir düzen içinde çalamıyoruz. Birimiz göbeğine vururken , diğerimiz kasnağına vuruyor. Oysa hepimizin çalmak istediği müzik aynı , demek ki bizleri bir araya getirip bu davul çalma işini öğretecek birileri lazım.

Belki de Kırkağaç’ı marka şehir yapıp ürün haline getirebilmemiz için, bir zincirin halkaları gibi olmalıyız. Bence bu zincirin başı Kaymakamlık, sonrası Belediye, sonrası Kırkağaç Meslek Yüksek Okulu, sonrası ilçemizdeki STK’lar, sonrasında esnafı, işçisi, memuru ve çiftçisi ile en azından Kırkağaç halkının bir bölümü ve kendini yetiştirmiş, içindeki Kırkağaç sevdasının közü sönmemiş , Dr. Ümit Evran gibi, Dr. Sami Mahir Kireşci gibi, İbrahim İpek gibi, Prof. Alparslan Özerdem gibi olabilecek; birçok gencin köyünden büyük şehirlere göç ederken, İzmir’deki şehir hayatını bırakıp köyüne dönen “Karşı Köyden” Cahit Uslu kardeşimiz gibi  ya da ismini saymama yer ve zaman olmayan birçok değerli hemşehrimizin bir araya gelip bu zinciri tamamlamamız lazım. Ancak bu şekilde başarılı olabiliriz.

Bu işin organizasyonunu  yapabilecek kim var diye düşündüğümde  diyorum ki: hem eğitim ve uzmanlık alanı olduğu için, hem de konuya vakıf bir akademisyen olduğu için, bu zincirin halkalarını Dr. Sami Mahir Kireşci kardeşimiz bir araya getirebilir. Hasan Karaosmanoğlu abimizin deyimiyle, ben topu Sami Hocama atıyorum.

Bu duygularımla www.kirkagactv.com’a yeni başladığı yayın hayatında başarılar diliyor ve herkese de sevgilerimi sunuyorum.

Emin Özarı

KZO Başkanı

25 Mayıs 2021