Son 6-7 yılda yoğun olarak fotoğraf sanatı ile ilgileniyorum. Fotoğraf dünyası kocaman bir okyanus, öyle 6-7 yılda öğrenilecek bir iş değil. Bu okyanusta kulaç attığımı söylemek haddim değil, belki sahile vuran dalgalarda, ayak bileklerime kadar soktuğum suyun serinliğinin tadını çıkarttığım söylenebilir.

            Fotoğrafçılık halen üniversitelerde, güzel sanatlar fakültelerinde gözde bir branş ve  eğitimin bir parçası olarak karşımıza çıkmaktadır. Sınırları çok geniş olan bu sanat dalının diğer görsel sanatlarla, sahne sanatlarıyla, coğrafya, tarih, arkeoloji, antropoloji, sosyoloji, felsefe… gibi farklı disiplinlerle ilgisi vardır. 19.yy ortalarından itibaren yaşamımıza giren fotoğraf, diğer dalları da etkilemiş, sanayi devrimine katkı sunmuştur. Fotoğraf için “ resimin çocuğu, sinemanın babası” benzetmesi kullanılır ki çok gerçekçi bir tanımlamadır.

            Fotoğrafçılığın günümüzde çok sayıda dalları vardır: Sokak fotoğrafçılığı, belgesel fotoğrafçılığı, düğün fotoğrafçılığı, doğum fotoğrafçılığı, yemek fotoğrafçılığı, portre fotoğrafçılığı, ürün fotoğrafçılığı, gezi fotoğrafçılığı, reklam fotoğrafçılığı, doğa fotoğrafçılığı, sualtı fotoğrafçılığı… Hatta bu dalların da alt dalları var sualtı makro fotoğrafçılığı ya da sualtı defile fotoğrafçılığı gibi. Nadir rastlanan bir hayvanı fotoğraflamak için aylarca ormanda geceleyen doğa fotoğrafçısı, bir fotoğraf projesi için kırk yıl emek veren belgesel fotoğrafçısı tanıdıklarım var. Yine astrofotografi konusunda bir gezegenin, uzayda birkaç sene sonra alacağı pozisyonu hesaplayıp, onu dünyanın en güzel hangi köşesinden fotoğraflayacağına kafa yorup, birkaç kare fotoğraf için birkaç sene hazırlık yapan fotoğrafçıları tanıyorum.

            Ben konunun daha çok tefekkür tarafındayım. Fotoğrafla birazcık ilgisi olan herkesin tanıdığı, duayen fotoğrafçı Henri Cartier Bresson’a göre fotoğraf, kendisi ile öznesi arasında yaşanmış ve bitmiş görsel bir deneyimdir. Bresson’un tanımıyla fotoğraf, anı dondurmaktır, anı yakalamaktır. Bu noktada Bresson, “Hayat bir andan ibarettir” diyen Mevlâna’nın yoldaşıdır. Mevlana’nın ünlü: “Âlemden maksat âdemdir, âdemden maksat bu demdir” mısraları ve devamındaki tasavvufî  “ Dem bu demdir, dem bu demdir, dem bu demdir, dem bu dem” söylemi, ondan çok daha önce yaşamış olan Latin şairi Horatius (MÖ 65-MÖ 8) ünlü “Carpe Diem” şiirinde vücut bulmuştur. Ona göre yarın da, dün olacak, o zaman önemli olan bugündür, yaşanacak an  bu andır.

            Bu konu çok uzundur, uzar gider. Ben, günümüze ve “Ben fotoğrafın neresindeyim?” sorusuna döneyim. Benim üye olduğum, takip ettiğim fotoğraf dernekleri, fotoğraf kulüpleri, WhattsApp grupları, İnstagram sayfaları…vs var. Fotoğrafçı dostlarla yurtiçi ve yurtdışı gezilere, fotomaratonlara, yarışmalara katılıyorum. Fakat Corona pandemisi fotoğrafçıları da zor durumda bıraktı ve evlerde çakılı kaldık. Neyse ki bu süreçte haftada 2-3 kez Zoom programlarına katılmak bir nebze olsun fotoğraf hasretimizi giderdi. Bu vesile ile çok sayıda usta fotoğrafçıyla tanışmış, bu bağlamda bilgi ve görgümüzü arttırmış olduk.

Pandemi konulu yarışmada ödüle değer bulunan bir fotoğrafım

Evden çıkamadığımız pandemi günlerinde evde çektiğimiz fotoğraflarla yarışmalara katıldık, sanal sergiler yaptık. Burada pandemi konulu yarışmada ödül alan ve sergilemeye değer bulunan iki fotoğrafımı ve evde çekilmiş bir otoportremi paylaşıyorum.

Pandemi konulu yarışmada sergilenmeye değer bulunan bir fotoğrafım

Pandemi döneminde evde çekilmiş bir otoportre