Eğitim büyük bir güç olduğu gibi bazen bir hiç olmanın da sebebi olabiliyor ne yazık ki. Kırkağaç'ta doğdum büyüdüm. Eğitim için İstanbul'da bulundum bir süre. Kırkağaç'a her döndüğümde bir az daha gerilemiş ve dağılmış olarak gördüm her dönem.

40 yıllık dayanmış (Yapım yılını öğrendim Atilla Yaşa tarafından yaptırılmış) Atatürk Caddesi' nde ki kaldırımları söktüren akıl, orayı 2 yıl dayanamayıp çöken bir düzene sokan akıl.

Bu kaldırım biçimini Kırkağaç söktürüyor ama koca İzmir Belediyesi Kentin en popüler yeri olan Alsancak İskelesine ördürüyor. Hemde ne zaman biliyormusunuz? İş bilen belediyemizin o, 40 yıllık kaldırımı söktüğü zaman.

Bunu hangi kelimelere sığdıracağımı bulamadım. O kaldırımlarda ayakkabısını eskiten belediye başkanı, şimdi ayakkabıları bırakın bir yağmur suyu ile bozulan şaheserini döktürmüş o yerlere.

Gülsek gülünmez, ağlasak ne çare.

Devam edelim mi?

Köstebek yuvasını andıran 56. sk. aylarca öyle durdu. Kırkağaç'ın tepesine yaptığı cayır cayır yanan çöp toplama alanından söz etmeyeceğim. Her gün Kırkağaç çöpleriyle nefes aldı alıyor.

3 dönem Kırkağaç'ı iktidar gücüne dayalı olarak kazanan bir Belediye yönetimi bu gün gelinen noktada halkın parasıyla alınan parke taşlarını yine alt yapı çalışmaları sebebiyle söküp kaderine terk etmiş.

Üstelik oradan o parke taşlarını araklayanları da söz konusu etmiyorum. Etsem ne olur? Alan menmun veren menmun,. %70 yakın bir oyla son genel seçimlerde "halkımızın teveccühü"ne mazhar olmuş bir güç ortada.

Biz gençler olarak buna artık müdahil olmalıyız.

Önümüzde ki yerel seçimler 28 Mayıs'a benzemeyecek diye düşünüp ve bunun için çaba sarf edeceğim.

Gençlik artık tek umut olarak halkımızın önünde duruyor.