Yarın 10 Kasım;  Büyük kişiyi , büyük önderimizi, büyük önderimizi  ve gönlümüzdeki en büyük yere sahip, Atatürk'ümüzü kaybedişimizden tam 84 yıl geçmiş…

Kıymetli Dostlar!

Beni iyi bilirsiniz ne kadar Atatürk'ü sevdiğimi onu anmak için çaba harcadığımı ve dahi paylaşımlarda bulunduğumu fakat, bu anlamlı günde Atatürk hakkında yazı yazmak istemiyorum. Onun hakkında emin olun sayfalar dolusu yazabilirim ama yazmak içimden gelmiyor...

Gelmiyor ! 

Neden diye sorarsanız; vefat ettiği gün bütün dünyanın övgü ile sözünü ettiği, İngiliz generallerin selam durduğu, ezilen toplumların kurtarıcı olarak bayrak yaptığı, hakkında en çok kitap, makaleler yazılmış olan bu büyük insanı, içimizden bazılarının hala anlayamamış olmaları benim içimi acıtıyor.

Keşke, ama keşke  bu kesim biraz tarih bilse, keşke o telefonları tiktok, youtube v.s yerde lüzumsuz yere kullancaklarına araştırsalar, keşke tekkelerdeki hoca efendilerin, hanım analarının cahil beyinlere şırınga ettikleri yalan yanlış ithamlardan sıyrılsalar, hala daha böyle kesimlerin var olmaları beni gerçekten üzüyor.  

1934 günü pek çok Avrupa’da devleti kadını kadın saymazken, yüce  Anadolu Kadını' na özgürlük tanıyan, onu yücelten, erkeğin kölesi olmadıkların gösteren Atatürk’ün devrimlerine cehaletlerinden ötürü sırt çeviren, simgesel örtüler içerisindeki kadınları, genç kızları görünce O, büyük insan adına içim sızlıyor.  

Orta çağ karanlığı içerisindeki umutsuzluğu sunanları gördükçe, İstiklal Savaşı bunlar için mi yapıldı diye düşünüyorum. 

Atatürk’ün Gençliğe Hitabesinden, Bursa Nutkundan, Zağnos  Paşa Hutbesinden habersizlerin O büyük insan hakkında atıp tutmalarını gördükçe kahroluyorum.  

Atatürk olmasaydı bugün ne durumda olacağımızı idrak edemeyenler arasında yaşamak beni gerçekten üzüyor.  

Padişah boyunduruğunda ezilmiş, okuma yazmanın yüzde bir bile olmayan, “genlerine padişahım çok yaşa”  sözü yerleşmiş,  düşünmeyen insanlar;  çağdaş bir ülke yaratmaya çalışan, kısıtlı imkânlarla yurdu demiryollarına kavuşturan, sanayi tesislerini kuran, 45 tane ömrüne fabrika sığdıran, tarıma önem veren, çiftlikler kurarak traktörler getirerek modern tesisler kuran,  kapitülasyonlara son veren Atatürk ‘ün devrimlerini, kemiren, ucundan kenarından ortadan kaldırmaya çalışanları gördükçe ona laik bir yazı yazma isteği içimden gelmiyor. 

Televizyon kanallarına çıkarak O, büyük insanı tenkit etmeye çalışan, ne yazık ki, bazıları akademisyen ve gazetecileri olan zavallılara gördükçe içim sızlıyor… 

O Büyük İnsan'ın ölüm yıldönümünde bunun için yazmak istemiyorum. 

Yazmış olsaydım ne diyecektim; 'Atam bizi affet sana layık olamadık' mı demeliydim ?

Beni hoş göreceğinizi umarım…
Ruhu şad olsun büyük insan...