HALKLAR KARDEŞTİR

   Bin dokuz yüz yirmi iki yılının ağustos ayı, ayın son günleri olmalı. Kırkağaçlı Rumlar sabaha karşı alaca karanlıkta, doğup büyüdükleri yurtlarından, bilinmez bir yolculuğa doğru yola çıktılar. Kimi sessizce, kimi helâlleşerek komşularıyla, geride bıraktıkları evlerine hüzünlü son bir bakışın ardından başladılar yolculuğa. Önce Dikili limanında toplandılar. Ardıdan gemilere binip yeni hayatlarına doğru yol aldılar. Midilli, Atina, Selanik, Girit yeni memleketleri oldu onların.

    Öykümüzün kahramanı Yannis henüz çocuktu bu yolculuğa çıktığında. Girit adasıydı artık onun yeni yurdu. Orada büyüdü, delikanlı oldu. Ancak emperyal devlet politikalarının yarattığı felaketler peşini bırakmıyordu insanlığın. Bin dokuz yüz kırk bir yılında önce İtalya'nın, ardından Almanya'nın işgaline uğradı Yunanistan. Otuz mayısı, otuz bir mayısa bağlayan gece Komünist Partililerin Akrapol'deki Nazi bayrağını indirmesiyle başlar direniş. Otuzlu yaşlarda olan Yannis'te direnişin bir parçasıdır artık. Yannis’in de içinde bulunduğu birlik Batı Trakya'da Nazi askerleriyle çarpışırken zor duruma düşer; Meriç'i aşıp Türkiye'ye sığınırlar. Bir süre sonra Bandırma'daki mülteci kampına gönderilirler. Türkiye'nin de ekonomik sıkıntı çektiği yıllardır "İkinci Paylaşım Savaşı" yılları. Kamptaki mültecilere "eğer tanıdıkları varsa onların yanına gidebilecekleri" söylenir. Belleğindeki çocukluk anıları canlanır Yannis'in; trene bindiği gibi Kırkağaç'ın yolunu tutar. Görevlilerin de yardımıyla eski mahallesini, evini bulur. Kapı çalınır, komşu Türk kadın kapıyı açar. Kısa bir sessizliğin ardından "Anaa! Bizim Yani demin sen?" ünlemesiyle sarılırlar biribirlerine. Bin dokuz yüz kırk ikinin şubatından eylül ayına kadar Türk komşularında kalır Yannis. Onların sofrasına oturur, onlarla tarlaya gidip çalışır. Çok mutludur anayurdunda olmaktan. O has bir Kırkağaçlıdır artık. Girit'e döndüğünde de her fırsatta memleketi Kırkağaç'ı anar, anlatır. Doğan çocuklarını da memleket sevgisiyle büyütür.

     Hani demiştik ya "bazı şiirlerin güzel öyküleri olur" diye. Bize de yazmak düştü.

YANNİS

Kaderimizi coğrafyamız çizer

Kederimizi biz biliriz

Bin dokuz yüz yirmi ikinin

Alaca karanlığında bir sabah

Helalleşip büyük ninelerimiz

Yola düştü kervanınız

Hemşehrim Yannis ...

X    x    x    x   x

Adadan adaya mı göçer yalnızlığınız

Poseidon mu doldurur rüzgarı

Yelkenlerine teknelerinizin

Her yerde yabancı olmanın hüznü

Bırakmaz mı peşini

Hemşehrim  Yannis ...

X    x    x    x    x

Duyuyor musun

Anakaradan çağırıyorlar seni

Haydi düş yollara

Nazi çizmeleri kirletiyor Akropol’ü

Ne de çok yakışır sana

Partizan olup dolaşmak dağlarda

Durma, savaş insanlık uğruna

Yoldaşım Yannis...

VASIF TURHAN KAYACIK